جیغ طبیعت

آسمان از من آبی تر است

         زمین از من گرم تر

چیزی روی زمین فریاد میزند

          کسی روی درخت ها خود درونش را می خاراند

هق هق های باران را همه جشن می گیرند

و صداقت آفتاب را نفرین میکنند

                                                                             این چه روزگاریست

که میمیراند موریانه های عاشقی را

که گوشه ای دنج، دلشان برای هم ضعف میرفت و

لای یک کاشی ترک برداشته عشق بازی می کردند.

                      و پایی شکست نگاه عاشقانه اشان را

                                                                      زمانه بدی شده

شبسو ها را لای یک زر ورق میپیچند

تا خشک شود نورشان .

بیچاره خورشید

                    چه  غریبی میکند زیر ملحفه ماهتاب.

      و صدای هوهوی جفت گیری گرگ ها

تهدید چشم های به خواب نرفته کودکان میشود .

                                                                       زمانه عجیبیست

کسی انگشتر کفشدوزک ها را به لالایی برگ وصلت نمیدهد.

و کل نمیکشد کسی

برای آزادی قاصدک ها.

                  و کسی سازی نمی نوازد برای آغاز فصل ماهی ها .

                و کسی باور نمیکند

            شسکتن سنت جفت شدن مور با ملخ را .

 و هیچکس دلش ضعف نمیرود

برای رقص ابر و باران .

و کسی جدال نابرابر

موج را با ساحل به انتها نمی رساند .

کسی هیچ نیمه عریان

 قورباغه ای را که                      در منجلاب مردابی
به گل بدل شده بال بال میزند  را نمی بیند .

.
.
.

زمانه غریبیست


*سیمین - فانی *