فاجعه بهانه هایم *

شعر هایم آفتاب و مهتاب ندیده

تعبیر خالص بهانه گیری دلم شده .

شعر هایم به واژه واژه بی بهانگی هایش

لعنت فرستاده

و او ، همان او که صبح تا شب

دلم بهانه اش را میگیرد

نهایت بهانه های شعرم شده .

می خواهم بهانه های شعرم را

با یک بغل خیانت عوض کنم

و بهتون تمام بدی ها را با خود به دوش بکشم

و کم از زنان سرخ موی سینه پیدا نداشته باشم .

خیالت آرام باشد

بعد از عبور سخت ترین گریه ها

معنی جاری شدن خواهم گرفت

و چکه های خوش نامی را با

خود بار خواهم کرد

تا باز هم به تنگنا برسم .

* سیمین - فانی *