تفکرات بیهوده

در آن سوی خواستن های من

برگ های آشفته اقاقی ها 

زیر بار منت باران نشسته اند 

و من تمام تن

چشم شده ام

به سوی معبدگاه آرزو هایم

و چه سخت می نالیدند

پرندگانی که به آرزوی ارزنی

سیر مرا تماشا میکردند

که شاید از اینهمه تفکرات خالصانه ام

دانه ای محبت بچکد

که طعم زمستان را

تا بهار با خود هزار بار نفرین نکنند

با آنکه شنیده بودم

دروازه بهشت

را وقتی باز میکنند

که پرندگان زمستان زده

دعایت بکنند

و حیف که تفکراتم حتی ارزش گرم نگه داشتن هم ندارد

*سیمین*